สวัสดีค่ะ มาแล้วค่า รอกันอยู่ใช่ไม๊คะ 2-3 วันแรก ยังยุ่งๆอยู่มากค่ะ วันนี้พึ่งจะมีเวลาได้มานั่งเขียน blog ให้ได้อ่านกัน ปีนี้ครูป้านไม่ได้เขียนไว้ใน handbook เรื่อง blog เพราะไม่อยากให้เด็กๆรุ้ว่ามีการเขียน blog เด็กบางคนพอรู้ว่าครูเขียนเรื่องราวหรือเอารูปมาลง เค้าไม่ค่อยอยากให้ถ่ายรูป และไม่ค่อยอยากให้เขียนค่ะ (เป็นบางคนนะคะ)
Mar 16 ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิ ส่วนมากก็หลับๆตื่นๆกันค่ะ คนที่นอนยาวเป็นส่วนน้อย
Mar 17 ตอนเครื่อง landing ที่ Sydney รู้สึกได้เลยว่าเครื่องบินลดระดับลงเร็วมาก เล่นเอาสกายของครูเมาเครื่องจนอาเจียน พอเครื่องจอดสนิทครูก็เอาเซียงเพียงอิ๊ว (ที่ครูมักบอกเด็กๆว่ามันคือยาวิเศษ ใช้แล้วหายเมารถเมาเครื่อง) ให้สกายสูดดม ครูเตือนทุกคนให้ตรวจดูสิ่งของที่ที่นั่งตัวเองให้เรียบร้อยก่อนลง สกายเดินได้แบบช้าๆยังวิงเวียนอยู่ พอลงมาแล้วครูให้สกายไปล้างหน้าบ้วนปาก แล้วเอายาวิเศษแต้มที่ศรีษะให้มันร้อนวูบวาบ ครูเดินช้าๆอยู้กับสกาย เด็กๆหลายคนเดินนำหน้าไปแล้ว พอถึงทางแยกพวกที่เดินหน้าไม่รีรอเดินเพลินเลี้ยวซ้ายไป ครูรีบให้ปั้นวิ่งไปตาม เราต้องเลี้ยวขวาจ้าเด็กๆ ทางนั้นมันไป Sydney ตกลงจะไปไหนกันแน่ 5555 ตอน transit กระเป๋าเป้ของพวกเราต้องผ่านเครื่อง X-ray อีกรอบตามระเบียบ ระหว่างที่ครูรอเด็กๆผ่านการ X-ray แทนวิ่งหน้าตาเลิกลั่กมาหาครู ครูครับๆผมลืมหูฟังไว้บนเครื่อง ราคา 7,000 ครูให้ทุกคนรออยู่ตรงนั้น รีบไปแจ้งสายการบินให้หาของบนเครื่อง รอพักใหญ่ๆสายการบินแจ้งว่า ไม่พบหูฟังตรงที่นั่งของแทน เค้าจะหาให้ใหม่ทั้งลำ แต่ต้องใช้เวลานาน เรามีเวลา transit แค่ 1.10 ชม. ไม่สามารถรอต่อไปได้ ครูจึงแจ้ง contact กับทางสายการบินไว้ เผื่อว่าเจอให้ติดต่อเราด้วย จากนั้นก็พาเด็กๆไป Gate ที่จะต่อเครื่อง Emirate ไป Christchurch อาการของสกายเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ นั่งรอขึ้นเครื่องอยู่พักนึง ทาง Qantas ยังไม่ติดต่อมา ครูเลยเดินไปติดต่อ จนท. ของ Emirate แจ้งปัญหาให้เค้าทราบ (บริเวณนั้นไม่มี จนท.ของ Qantas เลย) เค้าน่ารักมากช่วยเหลือประสานงานให้ จนที่สุดพบว่าแทนลืมหูฟังไว้ที่ตะกร้าที่เครื่อง X-ray ได้ของคืนทันเวลาเครื่องออกพอดีค่ะ เฮ้อ..โล่งอก!!
ได้ขึ้น Emirate (A380) แหมๆๆ..ร่าเริงกันใหญ่ มีหนังให้เลือกเยอะ จอก็ใหญ่ยักษ์ สกายหายเมาเครื่องเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ขึ้น A380 ฮ่าๆๆๆ
โอ๊ย…เมื่อยเหลือเกิน ถึงซะที เราต่อคิวผ่าน immigration ครูก็ทบทวนเด็กว่าเรามาเรียนที่ไหน มากี่วัน จากนั้นก้ไปรับกระเป๋า แล้วก็ต้องผ่านเครื่อง x-ray ตรวจสิ่งของต้องห้ามอีกครั้ง ตอนนี้ครูซักซ้อมเด็กๆว่าถ้าเค้าถามก็บอกมี noodle มีซอส สุดท้ายคนที่โดนกักตัวไว้คือครูเอง กระเป่าใบเล็กของครูไม่ผ่าน 1 ใบ เจ้าหน้าที่เดินหน้าเครียดเข้ามาหา พร้อมสวมถุงมือ
จ. คุณแพคกระเป๋าใบนี้ด้วยตัวเองหรือไม่
ป. ใช่
จ. คุณได้อ่านคำถามในเอกสารครบทุกข้อหรือไม่
ป. ใช่
จ. คุณรู้หรือไม่ว่าการตอบคำถามในการนำสิ่งของเข้ามาไม่ตรงตามความจริง ต้องโดนปรับ 400 $
ป. ใช่
จ. ฉันขอตรวจค้นกระเป๋าใบนี้ นางเริ่มรื้อกระเป๋า แล้วหยิบผลไม้ออกมาทีละชิ้น
ป. มันคือสบู่ที่มีรูปและกลิ่นเหมือนผลไม้
จ. สตั๊นไป 3 วิ มองหน้าครู หัวเราะ แล้วหยิบไปให้เหล่าบรรดาเจ้าหน้าที่คนอื่นๆดู แล้วขำกันใหญ่ look at these!! What she bought!! หัวเราะ??? คือครูลืมไปแล้วว่าตัวเองเอาอะไรมา จริงๆควรแจ้งเค้าไปเลยว่ามีสบู่หน้าตาเหมือนผลไม้ เลยทำเค้าวุ่นวายไปหมด
เจ้าหน้าที่โรงเรียนทั้ง Mr. Grill & Ms. Sarah มารอรับพวกเราอยู่แล้ว เราตรงไป Timaru ทันที โฮสต์มารอรับเด็กๆที่ รร. และแยกย้ายกันไปแต่ละบ้าน
Mar 18
ทาง รร.จัดให้มีพิธีต้อนรับในวันนี้ บางคนโฮสต์มาส่ง บางคน Mr.Grill ก็เวียนรถไปรับตามบ้าน ทุกคนมาเจอกันที่ Girl High เป็นพิธีต้อนรับแบบเมารี โดยมีคณะนักเรียนจาก Maori Culture Club ของโรงเรียนมาร้องเพลงและเต้นเพื่อเป็นการต้อนรับพวกเรา เนื้อเพลงมีความหมายถึงการต้อนรับแขกผู้มีเกียรติที่มาเยือน ยิ่งใหญ่อลังการทีเดียวค่ะ จากนั้นก็ให้นักเรียนทำการทักทายแบบเมารี คือจับมือแล้วเอาศรีษะชนกัน ต้อลเป็นตัวแทนนักเรียนไทยกล่าวขอบคุณ พวกเราร่วมกันร้องเพลงชาติไทยด้วยค่ะ
เช้านี้ครูเอาซิมมาแจกเด็กๆทุนคนเรียบร้อยแล้วค่ะ
เซร่าซึ่งเป็นโฮสต์ของต้อลคุยกับครูถึง Kevin ครูก็งงครูไม่มีเด็กชื่อ Kevin ใครหว่า สงสัยเซร่าจะจำชื่อเด็กผิด คุยกันพักนึงถึงได้เข้าใจว่า Kevin คือ ต้อลนั่นเอง โถ่…เปลี่ยนชื่อก็ไม่บอกครูบ้างเลย ????
เสร็จพิธีต้อนรับเราก็ไป BBQ ที่ Caroline Bay ที่นี่มีสนามเด็กเล่น ที่เด็กๆชอบมากเพราะมันไม่เหมือนที่ไทย สนุกสนานเพลิดเพลินกับการเล่น แล้วก็พากันเดินไปที่ทะเล ชายหาดบริเวณนี้ตอนดึกๆบางทีก็มีเพนกวินขึ้นมาให้เห็น ใครอยากดูต้องมาซุ่มดูตอนดึกๆหลาย ชม.ค่ะ จากนั้นได้เวลาทาน BBQ กัน อิ่มท้องแล้ว ครูพาเข้าเมืองไปชอปปิ้งที่ main street ไป Countdown supermarket และ The Warehouse กรุ๊ปนี้หนุ่มๆช้อปเก่งไม่เบาเลยทีเดียวนะจะบอกให้ บ่ายสามโมงได้เวลากลับบ้านกันแล้วค่ะ
