ป้าอ้อย กับ ครูป้าน ตื่นแต่เช้ามาช่วยกันอุ่นข้าว อบไก่ และทอดไข่ดาวร้อนๆ สำหรับทุกคน วันนี้ครูมีชีส (เค้าว่ากันว่าเป็นชนิดที่อร่อยที่สุด) กับครัวซองให้ด้วย ส่วนครูออยไปช่วยเด็กๆพับถุงนอนและเก็บของ
ได้เวลาเดินทางกลับกันแล้ว แวะพักรถที่ Cromwell แล้วเดินทางต่อไปที่ Salmon Farm ให้เด็กๆได้ลิ้มรสแซลมอนสดๆกันอีกรอบ โมจิเดินมาหาครูป้าน และบอกว่าครูคะหนูอยากซื้อแซลมอนสดไปฝากโฮสต์หนู ครูช่วยหนูเลือกหน่อย โมจิหยิบแซลมอนราคาประมาณ 10 ดอลขึ้นมา 1 ถุง หนูเอาถุงนี้ได้ไม๊คะ “ครูว่าถุงนี้มันทานได้แค่ 2 คน ถ้าซื้อถุงนี้ หนูก็จะไม่ได้ทานด้วย หรือไม่งั้นโฮสต์ก็อาจจะให้หนูทาน และตัวเค้าเองไม่ทาน” “แต่หนูมีเงินแค่ 10$ อะค่ะครู” “เอางี้ครูช่วยออกตังค์ครึ่งนึงแล้วหนูซื้อชิ้นที่ใหญ่ขึ้นดีไม๊คะ” “จริงหรอคะ ดีค่ะ ขอบคุณค่ะครู” ครูได้สัมผัสหัวใจอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ในร่างเล็กๆของโมจิ ตื้นตันใจน้ำตาจะไหลค่ะ
ภาพด้านล่าง มีภาพตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายของ Queenstown Trip ปนกันอยู่นะคะ พอดีว่าครูแยกให้ไม่ทันจริงๆค่ะ เมื่อคืนนี้ทำถึงตีหนึ่งยังไม่เสร็จเลยค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ
เดินทางต่อไปยัง Mt. John เป็นอีกหนึ่งจุดชมวิวที่สวยมากของเกาะใต้ สามารถขับรถขึ้นไปได้ถึงบนยอดเขา และเดินต่ออีกนิดเดียว บนเขาอากาศหนาวมากๆๆๆๆ มี Café ให้นั่งจิบเครื่องดื่มร้อนๆ และมีไอติมขายด้วย ทายสิคะ ว่าระหวางเครื่องดื่มร้อนๆคลายหนาว กับไอติมเย็นฉ่ำ เด็กๆจะทานอะไร ชมภาพก็จะทราบคำตอบค่ะ แหม..ครูป้านจะให้ทายทามม๊ายย ซื้อหวยก็คงถูก อิอิ
ดื่มด่ำกับบรรยากาศสวยๆจนสาแก่ใจ ก็เคลื่อนย้ายขบวนไปสู่ Tekapo Bridge ให้เด็กๆได้ชม Church of Good Shepherd โบสถ์ที่ตั้งอยู่ข้าง Lake Tekapo อันสวยงาม และได้เดินเที่ยว Tekapo Bridge เรื่องของโมจิยังไม่จบ เธอหกล้มจนหัวเข้าถลอกเลือดออก ครูก็งงว่ากางเกงก็ไม่ถลอกหรือขาด ทำไมแผลเปิดเลือดออกเยอะจัง ปรากฏว่ามันเป็นแผลเก่าที่ตกสะเก็ดอยู่ โดนซ้ำอีกรอบนี่เอง ครูหยิบขวดยาทาแผลออกมาซึ่งมันเป็นครีม พยายามบีบเท่าไร่ก็ไม่ออก เขย่าเท่าไหร่ก็ไม่ออก ส่องดูก็มียาอยู่ก้นขวด อากาศหนาวซะจนยาแข็งตัวบีบไม่ออกเลยค่ะ เลยต้องใช้เบทาดีนซึ่งเป็นน้ำใส่ให้ มีเสียงร้องเจี๊ยกๆ เอ๊ยไม่ใช่ ร้องจ๊ากกกก เหมือนทุกคนจะขำโมจิมากกว่าสงสาร โถๆๆๆ ฝนเริ่มตก อากาศยิ่งหนาวมากค่ะ ออกจาก Tekapo เราก็เดินทางกลับ Timaru กันค่ะ ได้ข่าวว่า ที่ Tekapo หิมะตกตามหลังเรามาติดๆเลยค่ะ ซึ่ง Mr. Andrew ก็เป็นห่วงพวกเรามาก กลัวถนนลื่น อยากให้เราออกมาก่อนหิมะตก
ถึง Timaru 16:30 โฮสต์มารอรับเด็กๆกลับบ้านค่ะ
